El pasado 12 de junio de 2007, el diputado del partido de Los Verdes integrado en el grupo parlamentario socialista, Francisco de Asís Garrido Peña, en pregunta parlamentaria al Gobierno, reabría el debate en torno a la posible estimulación de conductas suicidas que ciertos antidepresivos pueden provocar en pacientes deprimidos. El diputado por Sevilla preguntaba si el Ministerio de Sanidad y Consumo (MSC) estaba informado de aquellos estudios que apuntan a la posible facilitación de conductas suicidas en pacientes por parte de un conocido antidepresivo y si se tenían contempladas algunas acciones al respecto (texto publicado en el BOCG, 26 de junio de 2007 – Serie D., Núm. 575).
Desde hace ya algunos años, es bien conocido el efecto que los antidepresivos pueden ocasionar las primeras semanas de tratamiento. Si bien estos fármacos mejoran el estado de ánimo de los pacientes deprimidos a medio y largo plazo, en las primeras semanas, como consecuencia del principio activo del producto; puede producirse un "efecto desinhibidor" que facilite las tendencias suicidas referidas (tales como ideas e intentos de suicidio, autoagresión, inestabilidad emocional, etc.).
En respuesta al parlamentario perteneciente al grupo socialista, el pasado 22 de agosto de 2007 (BOCG, 2 de octubre de 2007.-Serie D. Núm. 611), el Gobierno reconocía esta problemática y prestaba especial atención a la población infantil, adolescente y de adultos jóvenes (hasta 25 años), remitiendo a sendos informes, como los proporcionados recientemente por
Con respecto a las acciones que desde diferentes ámbitos se han puesto en marcha en los últimos tiempos, el Gobierno remitía también a la decisión final tomada el pasado 21 de agosto de 2006 por
4 comentarios:
A mi no me extraña nada, aquí se receta a lo fácil,el mismo médico de cabecera te hace un test y dictamina que estás deprimido y te medica...
Pois si, estou dacordo con Vermella, vas ao médico de cabeceira e o máis suave que che receta e o trankimazín ou o orfidal; eu vivo nun pobo pequeno e paréceme que a maior parte da poboación feminina está a tratamento con antidepresivos, claro que estou a falar de xente maior.
Agora o que está de moda nos nenos e o "deficit de atención nonseique con Hiperactividade", e tamén lle poñen tratamentos dese tipo.
Non sei ata que punto será necesario, en fin... Saúdos.
Paréceme moi necesaria a atención delicada e atenta á saúde mental, sobre todo nos casos de depresión bipolar e maior. É un asunto serio,sobre o que na rúa hai moita literatura e tendencia ao etiquetismo(= un mal moi estendido nos seres humáns¡). A verdade non sabía isto que conta aquí dos antidepresivos. Están ben sabelo. Gústame que nos conte cousas destas e nos informe.
Un bico Sr. Olives:)
O problema dese "etiquetismo" é o poder reificador que teñen esas etiquetas, que convirten ún concepto, cuxo significado está definido por concordo (lease por exemplo "depresión"), nalgo tanxible, un concepto que debería servir para describir unha realidade, convírtese na realidade propia. É fácil atoparse con expresións do tipo "colleu unha depresión" como si fose un virus ou un bicho que anda polo aire.
Publicar un comentario